لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDf) مراج(ع)ه فرمایید.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراج(ع)ه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

ارجوزه قصیده ای است بر وزن رجز که از قدیم ترین اوزان ش(ع)ر (ع)ربی است. ارجوزه مرحوم آیه اله ال(ع)ظمی خویی از نو(ع) رجز سالم مسدس همانند الفیه ابن مالک در نحو است که در 166 بیت به بیان فضایل امیرالمومنین (ع)لی ((ع)) پرداخته است. شرح این ارجوزه نیز در کتابی 3 جلدی با (ع)نوان «(ع)لی امام البرره» منتشر شده است.برتری پیامبر (ص) بر سایر پیامبران، برتری قرآن بر کتب آسمانی، خاتمیت پیامبر (ص)، حدیث یوم الانذار، اشاره به آیات و روایات فضایل امیرالمومنین ((ع))، برخی فضایل حضرت فاطمه (س) و امام حسن و امام حسین ((ع)) از جمله موضو(ع)اتی است که در این ارجوزه مطرح شده است.

نفاق که به م(ع)نای دو رویی و یکسان نبودن در (ع)قیده و (ع)مل است، یکی از مشکلات جوام(ع) دینداری بوده و هست. تا زمانی که انسان فریفته جاه طلبی، هوی و هوس، جلب منف(ع)ت خویش است و خدا و دین را اصل نمی داند، گرفتار مشکلاتی است که اگر خودسازی نکند از آنها رها نمی شود. (ع)لی بن ابی طالب ((ع))، برادر و دست پرورده رسول خدا (ص) که سخنان گهربار و آموزنده در مسایل ا(ع)تقادی، (ع)ملی و اخلاقی دارد، در لابلای برخی سخنان و خطبه هایش صفات منافق و ریشه های نفاق را که جام(ع)ه همزمان آن حضرت به شدت گرفتار آن بود، بیان فرموده است. در این بررسی برآنیم تا خصوصیات منافق و ریشه های نفاق را بهتر بشناسیم و با کلمات آن حضرت در م(ع)رفی نفاق بیشتر آشنا شویم.

امیرالمومنین ((ع)) در خطبه 189 نهج البلاغه، در توصیف قرآن، 42 صفت را بیان میکند که بر اساس این توصیفها، قرآن کلام خداست و حد فاصل کلام خدا تا کلام بشر، به اندازه فاصله خدا تا بشر است. قرآن نوری است که ش(ع)ا(ع) آن خاموش نمی شود؛ دریایی است که (ع)مق آن درک نمی شود؛ راهی است روشن که هرگز گم نمی شود؛ شفابخشی است که پس از درمان آن، ترسی از بیماری نیست؛ یاری کننده حاملان خود است؛ م(ع)دن و گنج ایمان است و چشمه های (ع)لم از قرآن سرچشمه می گیرد؛ اساس و پایه اسلام است و خداوند آن را سیرابی (ع)طش (ع)المان قرار داده است؛ ریسمان محکم و دژ استوار الاهی است که برای رهروان خود، (ع)زت آفرین است.   

با این که کتاب شریف نهج البلاغه گلچینی از سخنانی است که به امیرالمومنین ((ع)) مناسبت های مختلف بیان کرده است، دریایی بیکران از م(ع)ارف الهی است و ب(ع)د از قرآن کریم بهترین راهنما برای هدایت بشر و ساختن انسان کامل است. هر انسان خواستار حقیقت می تواند از این دریای زخار به فراخور حال خویش کفی بر گرفته و جان تشنه اش را سیراب کند.سخنان امیرالمومنین ((ع)) دارای موضو(ع)اتی است که مهمترین آن ها (ع)بارتست از: فخر، توبیخ و تانیب، حماسه، تخویف و تهدید، ذم و هجا، رثا، وصف، مدح، د(ع)ا و ابتهال، حکمت و شکوه. در این نوشتار، ابتدا موضو(ع)ات نثر در نهج البلاغه با مثال ذکر شده، سپس یکی از آن موضو(ع)ات ی(ع)نی «شکوه» مورد بحث قرار گرفته است.شکوه به م(ع)نی شکایت، اظهار نگرانی و گله مندی است و از مصدرهای ساختگی است که در زبان (ع)ربی به جای آن شکایت و شکوی بکار می رود. مشتقات کلمه شکوی دوبار در قرآن و سیزده بار در نهج البلاغه بکار رفته است. پس از م(ع)نای لغوی شکوه، کاربرد آن در نهج البلاغه بیان شده و به (ع)وامل و انگیزه های آن اشاره شده؛ سپس از میان شکوه های موجود در نهج البلاغه که بیش از 25 مورد است، 20 مورد آن با توجه ذکر شده؛ سپس به موق(ع)یت سخن و جنبه شکوه آمیز بودن آن اشاره و انگیزه شکوه بیان گشته است و در پایان از همه مطالب نتیجه گیری شده است.

نظام اداری هر جام(ع)ه، بازوی اجرایی نظام سیاسی محسوب می شود، پرداختن به (ع)واملی که موجب بازدارندگی از فساد، در سطوح مختلف نظام اداری می گردد، می تواند کمک به سزایی به نظام سیاسی داشته باشد. این مقاله، با رویکرد دینی بخصوص سیره رفتاری و گفتاری امیرالمومنین (ع)لی (ع)لیه السلام، و به روش توصیفی و استنباطی و با ر(ع)ایت اصل احتیاط در پژوهش های دینی، درصدد یافتن (ع)وامل باز دارندگی از فساد در نظام اداری می باشد.با توجه به ت(ع)اریف متفاوتی که از فساد اداری صورت گرفته است، به طورکلی فساد را می توان در دو سطح خرد و کلان مورد بررسی قرار داد. با مراج(ع)ه به سیره و اقوال (ع)لی (ع)لیه السلام می توان گفت: ایشان برای اصلاح ساختار اداری حکومت و جلوگیری از فساد، حداقل پنج سطح از (ع)وامل را مورد اهتمام قرار داده اند که (ع)بارتند از: (ع)وامل روانی و رفتاری، (ع)وامل سازمانی، (ع)وامل فرهنگی و اجتما(ع)ی، (ع)وامل سیاسی و (ع)وامل اقتصادی.

امیرالمومنین ((ع)) در سال 35 هجری کوفه را مرکز خلافت خود قرار دادند. از آنجا که این شهر نوپا و مهاجرنشین مواض(ع) سیاسی، اجتما(ع)ی و فرهنگی مردم سایر بلاد را نمایندگی می کرد، تحولات این شهر، هم نمایه ای از موق(ع)یت امیرالمومنین ((ع)) در آن دوره است و هم در فهم کلام ایشان نقش کلیدی دارد. بنابراین، مطال(ع)ه اوضا(ع) این شهر در زمان حاکمیت امیرالمومنین ((ع)) به (ع)نوان بستر اجتما(ع)ی و فرهنگی کلام امام ((ع))، ما را به اسباب صدور سخنان متفاوت ایشان درباره مردم کوفه رهنمون می کند و زمینه فهم بهتر کلام ایشان را فراهم می سازد. محور این نوشتار، جستاری در ویژگی های مردم این شهر از زبان امام (ع)لی ((ع)) در نهج البلاغه است. حضرت در مواردی مردم کوفه را مدح و در پاره ای از موارد، آنان را نکوهش کرده است. ت(ع)ارض ظاهری این دو گونه بیان، به موض(ع) گیری متفاوت مردم در قبال تحولات دوران حاکمیت امیرالمومنین ((ع)) بازمی گردد. در مقاله حاضر تلاش شده است با تکیه بر بررسی اوضا(ع) اجتما(ع)ی، سیاسی و فرهنگی مردم کوفه، (ع)لل تفاوت کلام حضرت روشن شود.

در تاریخ تشی(ع)، شیفته دلانی (ع)اشق امامت و ولایت بودند و هستند و خواهند بود که سخن دل خود را در نوشته های منظوم آراسته اند و در طول این مدت کتابهای ش(ع)ر، دیوانها، قصیده ها و چکامه های ادبی مرتبط با موضو(ع) امامت و ولایت به طور (ع)ام و در موضو(ع) امیرمومنان ((ع)) به طور خاص، به زیور طب(ع) آراسته شده و یا به صورت دستنویس در کنج گنجینه های خطی آرام گرفته اند. فهرستی از این آثار در کتاب «م(ع)جم الاثار المخطوطه حول الامام (ع)لی بن ابی طالب ((ع))» در سال 1381 م(ع)رفی و منتشر شد که در این نوشتار، با افزوده هایی به فارسی ترجمه و در دو بخش 1. آثار منظوم مختص به حضرت امیرالمومنین و 2. آثار منظوم مشترک با اهل بیت ((ع)) ارایه شده است. قسمت اول در این مقاله، فهرست شده و به ترتیب الفبای (ع)نوان به صورت بسیار مختصر ارایه و تفصیل بیشتر به وب سایت شخص نویسنده ارجا(ع) شده است.

مدیریت بحران، یکی از موضو(ع)اتی است که در بسیاری از جوام(ع)، مورد ابتلا می باشد. یکی از م(ع)ضلاتی که می تواند برای سازمانها و جوام(ع) تهدیدآفرین باشد، بروز و ظهور بحران به ویژه بحرانهای اجتما(ع)ی است. به همین دلیل، مدیریت بحران به ویژه بحرانهای اجتما(ع)ی از موضو(ع)ات بسیار مهم و قابل توجه در حوزه سازمان و مدیریت است. بر این اساس، کشف شیوه مدیریت بحران «جمل» در سیره امام (ع)لی((ع)) می تواند راهگشای بسیاری از سازمانها در رویارویی با بحرانهای اجتما(ع)ی باشد. این پژوهش با هدف کشف مولفه های بحران جمل، شیوه مهار آن توسط امام (ع)لی((ع)) را مورد بررسی و تحقیق قرار می دهد. آنچه به (ع)نوان سوال اصلی پژوهش مطرح می شود، این است که امام (ع)لی ((ع)) چگونه توانست بحران جمل را مدیریت کند؟ برای پاسخ، با استفاده از روش کتابخانه ای، داده های مورد نیاز را جم(ع) آوری و به روش توصیفی - تحلیلی به بررسی داده های پژوهش می پردازیم و سرانجام مدیریت امام (ع)لی((ع)) برای بحران جمل در سه مرحله: مدیریت پیش از بحران، مدیریت حین بحران و مدیریت پس از بحران را پیگیری می کنیم. برخی از اقدامات ایشان در مرحله مدیریت پیش از بحران، دقت در انتصابات سازمانی، کنترل (ع)وامل بحران زا، گفت وگو و احتجاج با (ع)وامل بحران زا و اقداماتی که در حین بحران توسط ایشان انجام گرفت، شامل: بسیج مناب(ع) و امکانات، حذف یا کاهش قدرت (ع)وامل بحران زا، اطلا(ع) رسانی و آگاه سازی، استمداد از خدا و مشورت و رایزنی با تیم مدیریت بحران می شود. در نهایت، اقدامات آن حضرت پس از بحران، شامل شفاف سازی، پاکسازی بصره از (ع)املان بحران، ایجاد نظم و آرامش و حمایت از آسیب دیدگان می شود.